Farijal emigreerde op jonge leeftijd naar Nederland, maakte een scheiding van haar ouders mee, werd mentaal en fysiek ziek en heeft hard moeten vechten om zich staande te blijven houden. Lees haar ontroerende verhaal hieronder.
Hoe zag je leven eruit voordat je ziek werd?
Ik ben in Suriname geboren en op mijn 3e of 4e levensjaar ben ik naar Nederland
gekomen om mij te voegen bij mijn ouders. Mijn ouders waren eerst naar Nederland
gekomen om van alles te regelen en ik ben toen met mijn grootouders naar Nederland
gekomen voor vakantie. Er werd mij gevraagd of ik terug wou gaan naar Suriname of
dat ik met mijn ouders in Nederland wou blijven en ik koos het laatste. Mijn
kinderjaren waren tot groep 3/4 vrij normaal, wel moest ik snel zelfstandig worden
omdat mijn ouders allebei werkten dus dat betekende dat ik een eigen sleutel had en
vaak alleen was, wel kwam er zo nu en dan een buurvrouw even kijken of alles goed
met mij ging. Vanaf groep 5 werd mijn leven iets dramatischer en dan met name
tussen mijn ouders waardoor ik best veel te verduren had zowel emotioneel, fysiek als
psychisch. Dit duurde eigenlijk tot het moment dat mijn ouders zijn gescheiden in
2011.
🍀 Volg @online.zelfhulp op Instagram voor dagelijkse tips, quotes & zelfhulp!
Wanneer ontdekte je dat er iets niet goed zat?
Op mijn 14e werd bij mij de diagnose Syndroom van Marfan gesteld. Het begon met
pijn in mijn duimen die van de ene duim naar de andere duim ging waardoor mijn
moeder vond dat ik naar de huisarts moest omdat ik er wel wat last van ervaarde op
school. De huisarts vond dat ik er abnormaal uitzag. Hij pakte toen gelijk zijn boek erbij en
vermoedde dat ik het Syndroom van Marfan had, maar dat wist hij niet zeker. Hij
stuurde mij voor diagnose naar een kinderarts in het VU en zo is het balletje gaan
rollen.
✅ Wil jij de beste versie van jezelf worden?
Kijk dan op deze pagina voor een lijst met de beste en populairste zelfhulpboeken!
Ruim 3 a 4 jaar geleden kreeg ik de diagnose Bipolaire Stoornis. Al sinds mijn jeugd
kende ik diepe dalen en hoge hoogtes, maar ik kon hier vrij goed mee omgaan. Daarvoor dacht ik er niet veel over. Ik vond de stemmingswisselingen vooral vermoeiend, maar dacht dat het gewoon bij mij hoorde. Ik had de kennis nog niet dat het meer zou kunnen zijn. De diepe dalen vond ik fijn want het gaf mij de inspiratie om gedichten te schrijven, de hoge hoogtes merkte ikzelf niet zo heel veel van behalve op school dat ik wat actiever was.
Tot ik in 2013 een emotionele klap kreeg te verwerken waardoor ik in een diep gat viel waar
ikzelf niet meer uit kon komen. Ik kreeg te horen dat het onverstandig was om kinderen te dragen en te baren vanwege mijn dissectie toendertijd. Daar kreeg ik zo'n klap van dat ik hulp nodig had. Inmiddels is de dissectie verholpen en heb ik groen licht gekregen wat betreft mijn kinderwens. Hierdoor heb ik hulp gezocht. Vele instanties en
mensen gesproken, maar zij vonden het te complex. Uiteindelijk bij PsyQ in Leiden
terechtgekomen en daar viel alles op zijn plek.
'Al sinds mijn jeugd kende ik diepe dalen en
hoge hoogtes'
Hoe was die tijd voor jou?
In 2003 had ik mijn 1e grote operatie aan mijn aorta, ik zat op dat moment in mijn
examenjaar van de middelbare school en ondanks dat ik thuis moest herstellen en thuis
les kreeg is het mij toch gelukt om mijn diploma te halen, iets dat ik geen zekerheid
vond. Inmiddels heb ik 3 grote operaties gehad aan mijn aorta en 3 kleine operaties
aan mijn linkeroog. Wat de Bipolaire stoornis betreft ben ik inmiddels weer in therapie. Ik ben al ruim een maand redelijk stabiel en ben ik inmiddels de Quetiapine rustig aan het
afbouwen.
Hoe gaat het nu met je?
Op het moment gaat het goed met mij. Ik kan mezelf lekker bezighouden in deze
Coronacrisis en zal voorlopig vanuit huis blijven werken. Ik werk als vrijwilliger voor Stichting Kompassie, Plusminus én Veerkracht Centrale. Daarnaast heb ik mijn eigen bedrijf en zit ik in de cliëntenraad van Youz.
Wat zijn de levenslessen die je eruit hebt kunnen halen?
Balans is een beetje het thema van mijn leven geworden en later is daar structuur bij gekomen. Wat ik heb geleerd in mijn leven tot nu toe is dat ik er niet alleen voor sta en dat het juist goed is om zo eerlijk en open mogelijk te zijn over mijn ervaringen.
Klik hier om meer bijzondere verhalen te lezen.
Wil jij ook jouw verhaal delen? Mail dan naar info@venci.nl
De geïnterviewde: Farijal Emanuels
Tekst en Interview: Tamara / www.venci.nl